Ik ben alweer een hele ruime maand terug in Nederland, maar mijn laatste blogpost heeft maar op zich laten wachten. Omdat hij er eigenlijk toch wel moest komen is hij hier dan eindelijk. Ik moet immers nog de avonturen van onze laatste week opschrijven en ik zal ook wat schrijven over het terugkomen in Nederland.
Mijn laatste bericht eindigde met een stukje over Lake Bunyonyi en ons vele verhuizen van slaapplaats naar slaapplaats daar. Het bleef niet bij die twee keer want op het vaste land was ook al weer de kamer geboekt waar we eerst in sliepen dus moesten we weer naar een andere kamer toe.
Voor het verhuizen hadden we al een vrij lange wandeling gemaakt met prachtige uitzichten op het meer en langs nog wat aardige grotten. Onze gids schatte ons echter fitter in dan we waren en was zelf ook behoorlijk fit. Dus het stukje wandelen was vooral voor Els vrij heftig en het lukte ons ook niet om snel na aankomst een lunch te krijgen dus het moeten verhuizen was niet een hele leuke bijkomstigheid. Gelukkig konden we nog wel een laatste duik nemen in het meer.
Lake Bunyonyi
De volgende dag vroeg op weg naar Kabale om van daar de bus naar Masaka te nemen. Onze ervaring met de vorige bus was niet zo goed en we hadden niet al te grote verwachtingen. We waren verbaasd toen de bus inderdaad om half 10 wegreed maar hadden kunnen verwachten dat hij alleen maar 500 m verder ging wachten tot hij twee en een half uur later vol was. Later voor de grap nog een e-mail geschreven naar het busbedrijf omdat Els het zo gehad had, maar de twee e-mailadressen die te vinden waren bestonden niet.
Toch kwamen we in Masaka waar we nog met Andrew, de lab-assistent die daar woont, konden afspreken. Was leuk om hem nog even te zien en om hem aan Els voor te stellen.
Maandag gingen we naar de plek waar ik 4 maanden had verbleven, zonder dat daar te laten weten. Iedereen die er was vond het leuk om me weer te zien en het was goed om alles weer aan Els te laten zien. Wel werd duidelijk dat Richard, die er niet was, het niet zo leuk vond dat we kwamen. We bleven dus maar heel kort maar wel nog iedereen gezien, Els alles laten zien en nog een les bijgewoond op de basisschool in de buurt waar Rogers les gaf.
Toen 's middags door naar Kampala waar we gelijk een dag wildwater rafter boekten voor de volgende dag. We werden vroeg opgehaald bij ons hostel en hadden een top dag. Wel een heftige ervaring op sommige momenten, wilder dan wat ik eerder had gedaan maar zeker leuk. Ook om weer in de Nijl te zwemmen!
Wel lekker moe na zo'n dag maar dat werd niet beter na de woensdag te besteden aan souvenirs kopen. Donderdag konden we wel rustig aan doen. 's Ochtends nog een kist gekocht waar die souvenirs dan in konden en naar Entebbe gegaan. Kort nachtje zou het wel worden want we moesten rond 1 uur al weer op om naar het vliegveld te gaan.
Vliegtuig ging te laat uit Entebbe weg waardoor ik mijn aansluiting mistte in Istanbul. Gelukkig was dat te regelen en kwam het uiteindelijk zo uit dat ik naast Els in het vliegtuig zat waar zij mee zou gaan. Zij kon bij het boeken van haar ticket namelijk niet meer dezelfde vlucht als ik boeken. Was dus niet zo'n probleem en tegen het einde van de middag kwamen we veilig met bagage op Schiphol aan.
In het begin even wennen aan niet meer opvallen, de luxe en de automatismen die nog ergens zaten. Kon mijn eerste glas water uit de kraan erg waarderen evenals de ruimte en stiptheid van de trein. Die luxe went wel weer snel en ik kon ook weer gauw mijn weg vinden in de stad en in mijn keuken. Moest ook in het begin nog even wennen aan de problemen die hier spelen en die zo'n contrast vormen met problemen in Uganda waar mensen niets hebben.
De ervaringen die ik heb opgedaan en de dingen die ik gezien heb zal ik zeker meenemen en ik weet nu een beetje waar het over gaat als het over het Afrikaanse continent gaat maar ben ook wel weer gewend aan het leven hier en zal proberen Uganda daarin een plekje te geven.
