zaterdag 23 februari 2013

week 4

Ik begin dit bericht als ik in hetzelfde motel ben als ik was toen ik mijn tweede blogbericht schreef. Het is nu een zaterdag in plaats van een zondag. Ik ben hier omdat we gisteren iemand hebben weggebracht naar het vliegveld en vandaag de rest wegbrengen, wordt dus weer een stuk rustiger aan het einde van de dag.

Gisteren hebben we met iedereen van de groep die er nog was geraft op de Nijl! Van de 8 versnellingen die we namen, waren er aardig wat  versnellingen in de categorie 5, erg pittig, maar een goede ervaring. Zeker in combinatie met de omgeving. Toen we voor de lunch aan land gingen, maakten we een lichte klim naar een hoger gelegen plek waar we prachtig over de Nijl uit konden kijken.

Ik zou nog wat laten weten of de club, waar we vorige week naar toe zijn gegaan. De club heet Ambiance. Het gebouw had twee verdiepingen, en vanaf boven kon je op de dansvloer beneden neerkijken. Verder was de vloer bedekt met een tapijt waarop bowling kegels en ballen waren afgebeeld en was er een tv-scherm waarop de videoclips van de voornamelijk Ugandese (pop)-muziek werden afgespeeld.    

De grote opening van het "Medical Centre" was op zondag. Ik had weinig voorbereiding gezien, maar alles wat geregeld moest worden was wel geregeld. Dat is denk ik omdat ik weinig van het regelen te zien krijg of omdat het vanzelf allemaal wel goed loopt. Het duurde wel even voor alles op gang kwam, maar dat ben ik denk ik inmiddels wel gewend. We begonnen met een kerkdienst om een uur of 14:00 (of later?, in principe zou alles beginnen "at noon"). Daarna een wandeling van het grote gebouw waar de dienst plaatsvond naar het "Medical Centre" waar de daadwerkelijke opening plaatsvond. Na een hoop foto's (die trouwens zeer overvloedig genomen worden van de groep of een deel van de groep), weer terug naar het grote gebouw waar lokale leiders en dergelijke wat speeches hielden. Dit was een eindeloze sessie en had niet het idee dat veel mensen heel verschillende dingen zeiden, maar het paste wel goed.
    Uiteindelijk was er de voetbalwedstrijd tussen de dorpen (begon rond 18:00 uur). Ik werd op het laatste moment gevraagd om grensrechter te zijn. Dat was leuk om te doen, maar ik had niet de meest handige kleren aan. Bij de voetbalwedstrijd waren misschien wel tegen de 500 mensen aanwezig en iedereen werd heel enthousiast bij elk doelpunt, was prachtig. Bij een penalty, die het einde van de wedstrijd markeerde omdat het te donker werd, was het onmogelijk om iedereen van het veld te krijgen en na de redding van de keeper had het enthousiasme zijn toppunt. Een geslaagde dag die volgde in een dag hard werken. Het plan was om om 6 uur op te staan en voor de hitte wat werk te verrichten. Toen ik om 7 uur uit bed kwam was ik een van de eerste, heb toen eerst nog wat opgeruimd en na het ontbijt tot de lunch geschept en stenen gegooid. Na de lunch een lange pauze maar daarna tot 19 uur gewerkt.

Ondertussen was het idee ontwikkeld om een varken te bereiden. Heb me er niet zo veel mee bemoeid, maar het hele proces vanaf het slachten is ter plekke uitgevoerd. De bereiding was zoals in Hawaii, er werd een gat gegraven, dat gevuld werd met bakstenen, kolen het in kippengaas en bananenbladeren verpakte varken, en daarna bedekt met een plaat, bananenbladeren en zand. Het resultaat was wel aardig, maar ben niet echt meer een vleeseter. Dus voor het vlees had het voor mij niet gehoeven, maar het gebeuren er om heen was natuurlijk ook spannend voor iedereen, dus dat was wel leuk.

De fundering voor het "Maternity Ward" hebben we dinsdag afgemaakt en donderdag is het bouwen begonnen. Vandaag (het is inmiddels tegen de avond, en verblijf ik in het hotel waar ik twee weken geleden ook was om de groep op te pikken) heb ik nog aardig wat goede gesprekken kunnen voeren over wat er de komende tijd moet gebeuren, dus ik hoop dat ik goed aan de slag kan de komende tijd. Het lastige is dat heel wat initiatief van mijzelf moet komen maar tegelijkertijd is dat ook heel goed en leerzaam. Eigenlijk werk ik nou samen met het "Medical Centre", wat nog volop in ontwikkeling is en dat biedt mogelijkheden om zelf ook veel te ontwikkelen. 

1 opmerking:

  1. Lieve Pim, leuk om weer wat van je te lezen, al wist ik het meeste al.
    Stom dat de oplader van de accu van je camera het niet doet, hopelijk kun je nog een keer foto's plaatsen via anderen, want dat is toch wel heel erg leuk!
    En pas maar op met al die Ugandese meisjes in die club die je wel zien zitten, laat ze maar weten dat ik veel leuker ben ;-).
    Deze week hopelijk echt je eigen dingen gaan doen. Maar jij moet initiatief nemen inderdaad, dat is al niet altijd makkelijk en voor jou zeker niet. :) Daar ga je sowieso een hoop van leren!

    Knuffel, Els

    BeantwoordenVerwijderen