De Shoebill, Sipi Falls en eerste dagen Kenia

Het rondreizen is echt begonnen. Als ik dit schrijf, op vrijdagavond, ben ik nog in Uganda, in Torroro. Ben alleen van plan om morgen naar Kenya te gaan. Dat zal waarschijnlijk ook het land zijn van waaruit ik dit bericht daadwerkelijk post. Heb nu echter wat tijd en er is al een hoop om over te schrijven.

Bahai temple, rond Kampala

In Mbale ben ik uiteindelijk op donderdag beland, maar eerst heb ik nog een tripje naar Entebbe gemaakt. Had namelijk Greg, uit Frankrijk, ontmoet in het Backpackers Hostel in Kampala en die zou naar Entebbe afreizen om van daaruit het Mabamba Swamp te bezoeken om daar onder andere de "Shoebill" te zien. Heb zelf weinig ervaring met vogels maar kon me toch de kans niet laten ontschieten om met iemand mee te gaan die daar we een beetje wat van weet.

          Zo geschiedde en dus op dinsdag vertrokken we naar het backpackers Hostel in Entebbe. Daar kwamen we ook Hellen tegen, die ik in Kampala al had ontmoet. Met z'n drieën gingen we eerst wat eten en proberen wat voor ons bezoek aan het Moeras te regelen. Daarna naar de botanische tuinen. Dat was een heerlijk rustige plek met aardig wat planten, maar eerder een park naar mijn idee dan een botanische tuin. Hoe dan ook goed om te bezoeken.

          Woensdag vroeg naar het moeras, wat een aardig lange tocht met eerst een bustaxi en daarna een boda-boda was. Bij het moeras vonden we een gids en iemand om de boot te besturen en we stapten in de boot om het moeras te verkennen. Aardig wat vogels gezien met als hoogtepunt natuurlijk de "Shoebill". Was niet makkelijk om die te zien. Moesten door allerlei ongebaande wegen en uiteindelijk moest de bestuurder af en toe het water in om te duwen.

 

De Shoebill

Een vaarweg in het moeras

Inmiddels ben ik in een “cybercafé” in Nakuru, in Kenia. Weer aardig wat meegemaakt sinds ik het eerste deel van dit bericht schreef, maar zal eerst maar verder gaan waar ik gestopt was.

Na mijn tocht naar het moeras met Greg op woensdag vertrok ik op donderdagochtend eerst met Greg richting Kampala, hij zou echter naar Jinja gaan maar ik wilde verder oostwaards naar Mbale. Daar eerst op donderdag de boel maar even verkend en verder niet zo bijzonder veel gedaan. Op vrijdagochtend vertrok ik echter al vroeg naar de “Sipi falls”. Prachtig. Was best een tochtje er naar toe, maar aangekomen trof ik al gauw wat mensen die me wel rond wilden leiden. Ik wilde echter eerst even zitten en wat ontbijten en eigenlijk ook wat andere opties verkennen in plaats van hun aanbod aan te nemen. Trof dus al gauw een andere gids die een stuk betere prijs had, hij bleek echter geen vergunning te hebben en uiteindelijk kon ik met een korting met de eerste gids mee. Was best leuk om van hem te horen, hij had duidelijk wat ervaring en deed allerlei projectjes om rond te komen. 

 Een van de watervallen

En de valei die je kon zien

          Had echter gehoopt wat meer reizigers tegen te komen in Mbale of de Sipi Falls, dat viel een beetje tegen. Verwachtte ook niet dat ik veel reizigers tegen zou komen in Torroro, van waaruit ik met het schrijven van dit bericht begon. Was echter wel een mooie rots en Torroro was best een aardige plaats. 

 Torroro Rock

          Desalniettemin vertrok ik al vrij vroeg op zaterdag naar de grensovergang Malaba. Ten minste ik zat al vrij vroeg in een auto die daar naar toe ging, op een paar seconden van het guesthouse waar ik geslapen had. Duurde best even voordat die vol was en we uiteindelijk volgepropt vertrokken.

          Bij de grens was de rij om me uit Uganda te laten stempelen een stuk langer dan de rij om Kenia in te komen. Hoewel er vooral mensen Uganda in dan uit gingen, er was ook veel meer vrachtverkeer richting Uganda dan richting Kenia. Ik had de tijd. Maar het was niet moeilijk om een “shuttle” (vrij comfortabele bustaxi die niet zo vaak stopt) naar Webuye te vinden van waaruit ik in een “matatu” (minder comfortabele bustaxi, met meer passagiers, die wel vaak stopt) naar Kakamega nam. Daar werd ik ontrvangen met een grote stortregen, gelukkig was de plek waar de chauffeur me afzette een bank waar ze mijn kaart accepteerden, dus kon ik gelijk geld halen.

          Vervolgens even lunchen en uitzoeken hoe ik bij het bos kon komen waar ik wilde overnachten. Dat was per boda-boda en best een tocht. Was erg rustig, maar dus genoeg plek om te overnachtten. Was niet zoveel behalve een kantoor en allerlei overnachtingsplekken. Ik belande in een “guesthouse” op palen, waar ik een vrij grote kamer met twee bedden voor mezelf had maar geen electriciteit. Was weer even primitief. Gaf niet zoveel, zeker de “Blue monkeys” en “Black and White Colobous” apen maakten wat goed. Kwam ook twee jongens tegen die een stage liepen als ranger, in het bos. Die liepen een eindje met me op toen ik een wandelingetje maakte. Naast de gidsen en twee israelische reizigers was er alleen verder niemand, dus ik besloot geen tocht te maken in mijn eentje met een gids maar na een korte ochtendwandeling vanmorgen vertrok ik richting Nakuru.

 Waar ik zaterdagavond verbleef

       Op de weg daar naartoe zag ik het landschap geleidelijk wat minder groen worden. Kakamega forest is het enige stukje regenwoud wat over is in Kenya en net als in het oosten van Uganda waren er een aantal thee en maisvelden die het landschap groen maken. Het werd echter steeds meer grasland met vee en acaciabomen, maar nog steeds mooi heuvelachtig. Was een mooie tocht. In Nakuru vooral wat aankopen gedaan zoals een simkaart en wat eten. En nu dus in een “cybercafé”. Morgen blijf ik hier denk ik nog om wat plaatsen in de buurt te bezichtigen maar mijn volgende bestemming is Lake Naivasha.